مدیر دفتر نمایندگی سازمان حج و زیارت در عراق از بیماران ایرانی بستری شده در بیمارستان حضرت زین العابدین شهر کربلای معلی عیادت کرد.
دی خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: همسری دارم که هرگاه وارد خانه می شوم به استقبالم می آید، و چون از خانه بیرون می روم بدرقه ام می کند و زمانی که مرا اندوهگین می بیند می گوید: اگر برای رزق و روزی (و مخارج زندگی) غصه می خوری، بدان که خداوند آن را به عهده گرفته است و اگر برای آخرت خود غصه می خوری، خدا اندوهت را زیاد کند [و بیشتر به فکر آخرت باشی ]. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «برای خدا کارگزارانی [در روی زمین ] است و این زن یکی از کارگزاران خداست که پاداش او برابر با نیمی از پاداش شهید است.»[1]
احترام واقعی زن به شوهر به او نیرو و توانایی می دهد و برای تلاش و کوشش آماده اش می گرداند. سلام ابتدایی به او، جلوی پایش ایستادن، با ادب حرف زدن، گوش دادن به سخنان او و قطع نکردن کلامش و.. . از جمله این امور است.
زن سعی کند هنگام ورود مرد، خودش در را باز کند و با لب خندان و چهره باز و گشوده به استقبالش برود و هنگام رفتن از منزل او را بدرقه نماید. همین عمل کوچک تأثیر شایسته ای در روح و جان شوهر به جای خواهد گذاشت.
امام صادق علیه السلام می فرماید: «خوشا به سعادت آن زنی که شوهرش را بزرگ شمارد و به او آزار نرساند و همیشه مطیع همسرش باشد.»[2]
روحیه مردان به گونه ای است که در برابر محبت، نرم و دلبسته می شود و
هرچه در توان دارد و به دست می آورد را به پای محبوب خود می ریزد و کانون
گرم خانواده با محبت هر چه بیشتر شکل می گیرد. این جاست که به اسرار سفارش
بسیار درباره احترام زنان به مردان در روایات اسلامی می توان پی برد
شرایط طلاق در قانون ایران ماده ۱۱۳۳ عنوان می‌کند: «مرد می‌تواند هر وقت که بخواهد زن خود را طلاق دهد» از این ماده این گونه برداشت می شود که ، طلاق به اراده و خواست مرد صورت می‌گیرد ، زوجه نیز در شرایط خاصی می‌تواند درخواست طلاق کند. در ایران قانون طلاق از فقه امامیه…
مادر
تنها حربه و دفاعش داد و فریاد بود. مرد با تمام توان زنش را کتک می زد.
زن هم کوتاه نمی آمد و پشت سر هم به او بد و بیراه می گفت. امیر آرزو می
کرد تا مادر زودتر جلوی زبانش را بگیرد. همسایه ها پشت در جمع شده بودند.
مادر از امیر خواست در را باز کند تا زن های همسایه به کمکش بیایند.
امیر می لرزید. با دست های کوچکش چشم های برادرش را گرفت. هر دو ترسیده بودند و پاهای لاغر و باریک شان می لرزید.
پسرک نمی دانست چرا اما همیشه خانه آنها میدان جنگ بود و پدر و مادرش با هم دعوا و جرو بحث داشتند. پدر
بیشتر وقت ها با کوچک ترین بهانه مادر را به باد کتک می گرفت و مادر هم
صبح تا شب خانه همسایه ها یا سر کوچه از شوهرش بدگویی می کرد. امیر عمیقاً
در فکر بود. شاید آنها فراموش کرده بودند که او باید یک ماه دیگر به مدرسه
برود. هنوز شهریور تمام نشده بود که پدر ومادر از هم طلاق گرفتند. همه
چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. مادر رفت و امیر با برادر کوچکترش تنها ماند.
دیگر محبت در خانه آنها گم شده بود. کسی هم در تاریکی شب و سکوت روز گریه
های پنهان امیر را نمی دید. روز اول مدرسه امیر برعکس بقیه بچه ها خود را
مقابل در بزرگ دبستان تنها دید. موقع برگشت به خانه هم تنها بود. تمام راه
را گریه کرد. روزهای بعد هم کسی نبود به لباس و درسش رسیدگی کند. بچه ها به
سرو وضعش می خندیدند و دائم تحقیرش می کردند اما تحقیر ودرد رفتن ناگهانی
مادر خیلی رنج آورتر از توهین های بچگانه دوستان همکلاسی اش بود. دیگر
بازی ها و شادی های امیر و شیرین زبانی های برادر کوچکترش به فراموشی سپرده
شده بود. دنیای کودکی امیر آنقدر کوچک شده بود که در تنها اتاق به هم
ریخته خانه شان جا می شد.
امیر با صدای زنگ مدرسه به یاد برادر کوچکترش افتاد. دست های کوچکش را در جیب شلوار مردانه
اش برد. پول هایش را دوباره شمرد. درست به اندازه خرید دو ساندویچ. با
سرعت عرض خیابان را طی کرد و به خانه رسید. از خانه بوی مادر و مهربانی می
آمد. وقتی حمید را صدا زد و ساندویچ را به دستش داد، شنید که مادربزرگ به
خانه آمده است. از خوشحالی پله ها را دو تایکی بالا رفت. خانه تمیز بود و
بعد از مدت ها سفره ناهار انتظار آنها را می کشید.
ـ من آمده ام تا شما را به خانه خودمان ببرم.
امیر با عجله لباس ها و کتاب هایش را جمع کرد. این تمام سهم کوچک او از زندگی بود. حمید بهانه اسباب بازی هایش را می گرفت. پدر وقتی فهمید مادربزرگ قصد دارد بچه ها را ببرد مخالفتی نکرد.
ـ
مادر، من قادر نیستم به تنهایی از بچه ها نگهداری کنم. صبح تا شب پشت
فرمان با مسافرهای جورواجور سروکله می زنم و حوصله بازیگوشی بچه ها را
ندارم. بهتر است بچه ها کنار شما باشند.
حمید در خانه مادربزرگ و کنار پدر بزرگ پیرش زندگی جدیدی را شروع کرد.
او محبت گم شده اش را درآن خانه یافت. کم کم پدر
هم پیش آنها آمد و امیر از این که سرو سامانی گرفته بود، سر از پا نمی
شناخت. حمید دیگر بهانه نمی گرفت و مثل بچه های دیگر زندگی می کرد. تقریباً
همه چیز در اختیارشان بود. اما امیر گاه از دلسوزی بی اندازه مادر بزرگ به
ستوه می آمد. پیرمرد هم پرحرف بود و امیر حوصله نداشت تا به خاطرات جوانی
او گوش کند. فاصله بین پدر و ۲ پسرکوچکش روزبه روز بیشتر می شد. او بچه
ها را رها کرده بود و آخر شب که می آمد بچه ها خواب بودند. امیر حس دوری را
به خوبی می فهمید. ناگهان سروکله مادر پیدا شد. خیلی اتفاقی و ناگهانی
بود. دردی بزرگ از درون، وجود امیر را می خورد و به دل نازکش چنگ می
انداخت. امیر به محبت مادر چشم داشت و با خود آرزو می کرد تا در آغوش مادر
گم شود. اما مادر بوی مهربانی نمی داد. مادر با یادآوری بدرفتاری های پدر از بچه هایش خواست تا حرف های او را به خانواده پدر شان انتقال دهند.
ـ من اگر چند سال تحمل کردم، به خاطر حفظ زندگی ام بود و یک روز از پدر ت انتقام خواهم گرفت.
حرف های مادر، ذهن او و حمید کوچولو را آشفته کرده بود. یک ماه بعد مادر دوباره بی خبر آمد.
ـ «می بینم که بعد از رفتن من بی سرو سامان شدید و پدر تان سربار خانواده اش شده است. خوشحالم که آه من گرفت، به پدر ت بگو.»
در
چشم های امیر غم بزرگی موج می زد. کابوس های شبانه آزارش می داد. امیر رنج
می کشید و زخم های کهنه و جدید روحش هر روز بیشتر می شد. ترس وجود او را
فراگرفته بود. احساس گناه می کرد. با خود می گفت شاید او باعث جدایی پدر ومادرش شده است.
ـ مادر بزرگ، بلند شو من رختخوابم را خیس کرده ام.
شب ادراری
امیر هر شب تکرار می شد. حمید هم سرکش و لجباز شده بود. بچه ها مدام به
جان هم می افتادند و همدیگر را کتک می زدند. حمید کوچولو شب ها هراسان از
خواب می پرید و بهانه می گرفت. امیر هم با خود می گفت حتماً هیچکس مرا دوست
ندارد و اضافی هستم. دیگر محبت های مادربزرگ به دلش نمی نشست. قیافه پدر
بزرگ هم به نظرش مسخره می آمد. یک بار هم پاهایش را طوری دراز کرد که
پیرمرد موقع راه رفتن زمین خورد. حمید هم با لحن کودکانه اش مدام نفرین ها و
ناسزاهای مادر را تکرار می کرد.
ـ الهی به زمین گرم بخوری. الهی روز خوش نبینی. تازه بزرگ هم شویم مثل پدر مان می شویم. خدا لعنت تان کند.
تنها
کسی که درد همه را در دلش جا می داد، مادربزرگ بود که این روزها خمیده تر
از قبل به نظر می رسید. او از ترس روزهای سخت تر خسته و درمانده شده بود.
راه گریزی نداشت. عروس سابقش هر بار که بچه ها را می دید به آنها فشار می آورد تا تهدیدهایش را به گوش شوهر سابقش برسانند. پدر بچه ها هم برای فرار از این وضع تمام وقت خودش را سرگرم کار کرده بود. بچه ها از نظر روحی به هم ریخته بودند و بهداشت روانی آنها به شدت در خطر بود. مادربزرگ با دستی لرزان اشک را از گونه چروکیده اش پاک کرد.
خانم
روانشناس، سال ها در کنار خانواده شوهرم زندگی کردم و همه سختی ها را به
جان خریدم. در یک اتاق کوچک ۵ فرزندم را بزرگ کردم و به خاطر آینده آنها با
نداری های شوهرم ساختم. دوره ما طلاق رسم نبود و هر کس به قسمت خود راضی
بود. اما حالا هر وقت به نوه هایم نگاه می کنم قلبم پر از درد می شود. کاش
مادر آنها به جای انتقام گیری از پسرم ذره ای به فکر این دو طفل معصوم بود
و ذهن پاک آنها را به بازی نمی گرفت.
● نظریه کارشناسی
در زندگی گاه شرایطی به وجود می آید که تصمیم گیری والدین با خواسته های فرزندانشان همخوانی ندارد.| سفر رئیس سازمان حج و زیارت به عتبات عالیات | |
|
|
|
|
علی رضا رشیدیان رئیس سازمان حج و زیارت به منظور بازدید از برنامه های سازمان حج و زیارت در عراق درصدر هیئتی از معاونان و مدیران ارشد این سازمان وارد نجف اشرف شد. به
گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج و زیارت؛ علی رضا رشیدیان رئیس سازمان حج و
زیارت به منظور بازدید از برنامه های سازمان حج و زیارت در عراق در صدر
هیئتی از معاونان و مدیران ارشد این سازمان روز جمعه وارد نجف اشرف شد. |
|
|
|
|
احتراما به اطلاع می رساند متاسفانه اخیرا شاهد افزایش کشفیات مواد مخدر از زائرین عتبات عالیات عراق در مرزهای خروجی کشور و در داخل خاک عراق بوده ایم که این موضوع به ویژه در داخل خاک عراق بازتاب نامناسبی داشته و در شان زائرین و سفر معنوی اعتاب مقدسه نمی باشد. برابر قوانین سخت گیرانه کشور عراق محاکم قضائی این کشور افراد را بابت همراه داشتن چند گرم موادمخدر و یا حتی برخی داروهای خاص مانند متادن و ترامادول به تحمل چند ماه زندان محکوم می نمایند. در مورخ 3 آذرماه 95 نیز تعداد 5 نفر از زائرین در فرودگاه مشهد به اتهام همراه داشتن موادمخدر توسط پلیس فرودگاه از سفرشان ممانعت بعمل آمد. با توجه به اینکه تذکرات مستمر مدیران محترم راهنما به زائرین در کاهش چشم گیر اینگونه اتفاقات موثر بوده و اخیرا نیز اداره کل محترم دفتر بازرسی، ارزیابی عملکرد و رسیدگی به شکایات سازمان طی نامه ای بر این امر تاکید نموده است ،لذا شایسته است مدیران محترم راهنما قبل از سفر ضمن شناسائی زائرین مشکوک به اعتیاد بطور جدی به ایشان تذکر لازم بدهند و در صورت لزوم با واحد حراست این مدیریت مشورت نمایند.
مدیریت حج و زیارت خراسان رضوی
